Шчыра кажучы, мы вагаліся, ці варта рыхтаваць такі матэрыял, але, прагледзеўшы каментарыі пад папярэднім артыкулам на моўную тэму, вырашылі, што ўсё ж варта. З меркаваннем аднаго з чытачоў адносна таго, што «ў агульнадаступных месцах інструменты па беларускай мове не развіваюцца практычна ніяк», мы пагадзіцца не можам. Такіх інструментаў у інтэрнэце дастаткова, было б жаданне імі карыстацца.

21 лютага ва ўсім свеце адзначаецца Міжнародны дзень роднай мовы, тэма якога сёлета гучыць так: «Мовы карэнных народаў важныя для ўстойлівага развіцця, будавання свету і прымірэння». Арганізацыя Аб’яднаных Нацый пастанавіла, мы выканалі — падрыхтавалі артыкул пра мову карэннага народа Беларусі, дакладней пра яе вывучэнне на працягу апошняга стагоддзя.

Існуе тэорыя, згодна з якой пісьменнік павінен кожны год-паўтара выдаваць па новай кнізе. Іначай пра яго пачнуць забываць чытачы, а яго месца зойме іншы аўтар. Кнігі Альгерда Бахарэвіча і выходзяць прыкладна з такой перыядычнасцю. Год таму мы атрымалі ад яго 900-старонкавых «Сабак Эўропы». А ўжо на падыходзе новая кніга — «Мае дзевяностыя».

Сёння адзначаецца вялікае свята — Міжнародны дзень роднай мовы. Ён быў абвешчаны ў 1999 годзе на 30-й сесіі ЮНЕСКА па прапанове Бангладэша. 21 лютага свята адзначаецца таму, што ў гэты дзень у 1952 годзе загінулі пяць студэнтаў, якія змагаліся за наданне мове бангла статуса дзяржаўнай у тагачасным Пакістане, усходняя частка якога пазней стала незалежнай дзяржавай Бангладэш.