Улетку тут весяліліся бледна-ружовыя купальшчыкі, цяпер іх ужо няма. Слабакі... А мы ўпарта працягваем праект «Поры года» — абралі цудоўнае, даволі дзікае месца і фатаграфуем яго ў розныя сезоны. Глядзіце прагнымі вачыма, запасайцеся прыгажосцю на будучыню.

На Блакітных азёрах у Нацпарку «Нарачанскі» мы ўжо былі вясной і летам. Праводзілі рэвізію асвоеных фарбаў, складалі вопіс карчоў і вусеняў. Сёння ж замест усяго гэтага прыйшлі іншыя колеры і формы жыцця. Восень умее праявіць кідкасць — калі ў яе ёсць настрой і жаданне.

Вось акурат тое месца з купальшчыкамі.

Як склаўся іх лёс?..

Людзі тут — чужы від, іх прысутнасць дапускаецца як выключэнне. Дзядзечка ад Нацпарку на ўваходзе гандлюе білецікамі па два рублі — а гэта сур'ёзны фільтр для неадэкватных. Таму тут так спакойна і мірна.

Усе вітаюцца, за гэтым строгі нагляд.

След пумы на дарожцы нагадвае двухногім: не яны тут галоўныя.

На восеньскае афармленне скарыстаны асобны таз фарбаў.

Яшчэ не патрачаны зялёны колер, але ўжо трэба брацца за чырвоны з жоўтым.

Аднагадовая і шматгадовая трава назапасілі насення і спор на будучы сезон (таксама вераць, што ён наступіць) і рыхтуюцца паміраць (або спаць) максімальна пафасна.

Затое карчы круглы год дэманструюць свой патэнцыял. Нават калі іх не просяць.

Дарэчы, левітацыя з мінулай серыі ўсё яшчэ працуе, падпіска на яе акуратна абнаўляецца.

Лясныя дарожкі — самастойны від мастацтва. Пакуль не здагадаліся забрукаваць пліткай, карыстаюць лісце і іголкі.

Грыбы сёлета не надта спяшаюцца выхваляцца сваімі магутнымі пладовымі целамі. Купка падбярозавікаў, польскі-сірата ды шалёная свінуха спрабуюць выдаваць масавасць. Атрымліваецца кепска. Але ў іх яшчэ ёсць пара тыдняў, каб сабрацца.

Уначы наведваецца бабёр — яму тэрмінова трэба чыніць цёмныя справы.

Амфібіі рыхтуюцца да сну.

Лес, вада, неба, павучок не імкнуцца здавацца прыгажэйшымі, чым яны ёсць, у іх іншыя інтарэсы.

Напрыканцы — якая-небудзь мудрая фраза пра тое, як цячэ час. Прыдумайце самі, мы не майстры да фраз.

«Onlíner па-беларуску» ў Telegram. Падпісвайцеся, каб не прапусціць нашы новыя тэксты на роднай мове

Перадрук тэксту і фотаздымкаў Onlíner без дазволу рэдакцыі забаронены. ng@onliner.by