Этим солнечным утром жители Минска могли наблюдать красивую и величественную католическую процессию, посвященную празднику Тела и Крови Христовых. Его отмечают в четверг после пятидесятницы. Однако поскольку праздник выпадает на рабочий день, в столице процессию чаще всего проводят в воскресенье — накануне торжества либо после него.

Сам праздник изначально был установлен в 1246 году для Льежской епархии, но уже через 18 лет папа Урбан IV закрепил его как обязательный праздник для всех католиков.

В Минске процессия проходит ежегодно. Она традиционно начинается с богослужения у костела Святой Троицы на Золотой Горке и заканчивается у Архикафедрального собора Девы Марии. В шествии принимают участие епископы, священники, монахи и монахини, дети и взрослые, которые несут пресвятые дары, хоругви и флаги. На протяжении всего пути участники молятся, подходят к четырем алтарям, у которых зачитывают отрывки Евангелия.

Как рассказал пресс-секретарь Минско-Могилёвской архиепархии ксендз Юрий Санько, в шествии могли принять участие более 5 тысяч человек.

Небольшая площадь у архикафедрального костела не смогла вместить всех желающих, поэтому многие расположились на противоположной стороне — у здания ратуши и автобусной остановки.

Прокомментировать торжество корреспондент Onlíner попросил митрополита Минско-Могилевского, архиепископа Юзефа Станевского:

— Працэсія Божага Цела адбываецца ў чацвер, але мы крыху апярэджваем падзею, бо выбіраем той час і той дзень, калі ёсць такая магчымасць у горадзе-героі Мінску, каб другім не перашкаджаць. Так ці інакш ідзем мы не толькі па вуліцах сталіцы, але па ўсіх нашых гарадах, вёсках — там, дзе ёсць касцёл, — і праслаўляем, абвяшчаем Пана.

Хрыстус Пан, які з мёртвых паўстаў і уступіў да дома Айца, паказаў нам дарогу да нябеснага валадарства. Але ён з намі застаўся яшчэ пад постаццю хлеба. Калісьці ў Вялікі чацвер ён узяў яго ў свае рукі, блаславіў і казаў вучням: «Гэта цела маё». То бок гэта я, я з вамі застаюся на ўсе дні аж да сканчэння веку. Гэта найвялікшы дар, і некаторым цяжка уявіць ці зразумець, як веліч Бога можа змясціцца вось у гэтым маленькім аплатку — кавалачку хлеба. Бо мы кажам, што ў ім сапраўдны Бог, сапраўдны Езус Хрыстус. Людзі пытаюцца: «Як»? Мы мяркуем і разважаем нашымі людскімі магчымасцямі і здольнасцямі. Але ў Бога іншыя меркаванні. Ён усемагутны. Таму ў гэтыя дні праз працэсію Божага Цела мы дзякуем яму за ягоную прысутнасць, за тое, што ён крочыць з намі дарогамі нашага жыцця і за тое, што благаслаўляе. Як калісцьі казаў папа Францішак, «Хрыстус жыве і хоча, каб і ты жыў». І той, хто дазваляе Хрысту дакрануцца да сябе, становіцца маладым нанова. Таму жадаю ўсім маладосці духа, бадзёрасці. Мы пілігрымы надзеі і крочым з надзеяй — наперад, да збаўлення, да сустрэчы з Госпадам.

Епископ Юзеф раньше долго служил в Гродно. По его словам, там обычно ходят в четверг — в сам праздник.

— Людзей, напэўна, было паболей. Мы рушылі па праезжай частцы, бо тратуары маленькія, вузенькія, і кіравацца толькі па іх было б немагчыма. І мы ўдзячныя і ўладам, і службам парадку, што нам дазваляюць ісці і дапамагаюць, каб наша працэсія прайшла бяспечна і пад аховай.

Есть о чем рассказать? Пишите в наш телеграм-бот. Это анонимно и быстро