Сегодня стало известно, что из Купаловского театра уволили директора Павла Латушко. Эту информацию нам подтвердили в театре. Также в Купаловском рассказали, что в данный момент всем театром пишут заявления на увольнения.
— Да, все сейчас пишут заявления на увольнение, — рассказала Onliner заведующая литературной частью. — Сейчас все в режиме ожидания, ждут, что к нам приедет министр культуры Юрий Бондарь.
— Пасля таго як мы, купалаўцы, выказалі сваю пазіцыю і ўзнялі бела-чырвона-белы сцяг над тэатрам, на нас пачаўся ціск. Мы нагадваем. Купалаўская сям’я заўсёды разам. Наша пазіцыя нязменная. Мы будзем бараніць кожнага члена нашай сям’і. Мы, беларусы, хочам людзьмі звацца, — такое заявление сделали купаловцы сегодня после обеда на своей странице в Facebook.
Сейчас в зале театра собрался весь коллектив. К работникам приехал и Павел Латушко. Стало известно, что министра культуры не будет.
— Мне было рэкамендавана ўстрымацца ад выказвання сваёй грамадзянскай пазіцыі, — сказал Павел Латушко. — Звальненне адбылося з-за таго, што я маю сваю пазіцыю і яе выказаў. Я так разумею, гэта была наша агульная пазіцыя.
Эти слова сотрудники встречают бурными аплодисментами. За окнами постоянно сигналят машины, слышатся аплодисменты. Возле театра собрались люди, которые поддерживают своих любимых актеров.
— Калі ласка, зыходзьце з таго, што вы вельмі важныя для нашай культуры, — говорит Латушко. — Мы вядучы тэатр. Мы лепшы тэатр. Нас любяць, да нас прыходзяць гледачы.
— Я заўжды казаў, што лепшых акцёраў няма. Самы лепшы калектыў на самай справе тут. Мы сям’я! — сказал директор театра, и в ответ снова звучат аплодисменты полного зала. — Пытанне ў тым, што мы яшчэ можам зрабіць для нацыянальнай культуры нашай краіны. Я думаю, што мы разам штосьці зрабілі.
Я памятаю, калі ўпершыню прыходзіў сюды з бацькамі. Я ніколі пра гэта не забуду. Я разумеў, што вы сімвал нацыі, вы асобы. І мы павінны з боку дзяржавы вас падтрымліваць. Вялікі дзякуй, што мы зрабілі гэта разам.
Вот как Павел Латушко прокомментировал корреспонденту Onliner свое увольнение.
— Тэлефанаваў міністр — я ўжо быў гатовы да гэтага. Першая ініцыятыва была, і яна была папярэдне агучаная ў пятніцу. Было сказана, што гэта не адбылося ў пятніцу дзякуючы падтрымцы калектыву нашага тэатра і падтрымцы іншых тэатраў. Але, як бачыце, не так доўга давялося чакаць.
Мне здаецца, вельмі важна, што ў сучаснай еўрапейскай дзяржаве ў ХХІ стагоддзі чалавек, асоба мае права на грамадзянскую пазіцыю. Я перакананы, што я не парушыў заканадаўства — я проста выказаў свой грамадзянскі погляд, ацэнку таго, што адбываецца ў Беларусі. Гэта абсалютна не звязана з дзейнасцю майго тэатра. Тое, што мая ацэнка адпавядае пазіцыі большасці калектыву Купалаўскага тэатра — я толькі шчаслівы, што я не адзіны, што купалаўцы таксама маюць такі пункт гледжання. Мне здаецца, не зусім правільна менавіта за грамадзянскую пазіцыю прымаць кадравыя рашэнні. Але гэта наймальнік — ён на гэта мае права. Я таксама быў міністрам культуры, таксама прымаў падобныя рашэнні.
— А ці вам наўпрост сказалі, што гэтае рашэнне звязана з тым, што вы выказалі сваю грамадзянскую пазіцыю?
— Мне сказалі, што рашэнне прынята ўрадам, узгоднена прэм’ер-міністрам. Мне было прапанавана ўстрымацца ад каментарыяў, якія я рабіў раней. Было сказана, што гэта было звязана з тымі ацэнкамі, якія я рабіў раней.
Также журналисты спросили, не хотел ли Латушко сказать о происходящем чуть мягче.
— Ёсць моманты ў жыцці, калі трэба рабіць сапраўды свой выбар, калі ты пераходзіш рысу маралі. І вось тут я не гатовы быў яе перайсці. Я задаволены, што менавіта так зрабіў, — говорит он. — Я не магу пагадзіцца з тым, што ў нашай краіне ў ХХІ стагоддзі можна проста чалавека збіваць, можна яго затрымаць і зноў-такі збіць, можна пасадзіць у следчы ізалятар і таксама там збіваць. Калі можна збіць чалавека толькі за тое, што ён падняў рукі і ідзе, — гэта як дыпламат, як былы міністр культуры я прыняць не магу. Я з гэтым не пагаджуся. Шкада, што я раблю гэта позна? Так, шкада. Але лепш зрабіць, чым не зрабіць.
Художественный руководитель театра Николай Пинигин поддерживает коллег. Многие из них говорят, что пока никто не понимает, как будет жить театр дальше.
— Як усё адбылося? Прыехаў хтосьці з аддзела кадраў — не Юры Бондар. Тлумачэнняў амаль ніякіх не даў. Мне патэлефанавалі артысты — сказалі, што ходзяць такія чуткі. Але гэта было чакана. Я думаю, і Павел Паўлавіч цудоўна разумеў, што гэта адбудзецца. Як я магу да гэтага ставіцца? Я ведаю яго 12 год — яшчэ да таго, як ён быў міністрам культуры. Ён адзіны з усіх паслоў МЗС запрашаў нас на гастролі і знаходзіў для нас грошы. Такіх больш не будзе.
Работники театра в один голос утверждают, что находятся «в шоке от происходящего».
— Мы не можем даже осознать, что произошло. Что будет дальше, мы не представляем, — говорит работница театра Ольга.
— Мы уволимся позже, — перебивают наш разговор двое ее коллег.
Все время, пока мы говорим с сотрудниками и Павлом Латушко, за стенами театра раздаются громкие аплодисменты. Люди свистят, кричат «Жыве Беларусь» и «Молодцы». Некоторые коллеги Павла Латушко не скрывают слез и стоят в стороне, другие берут его за руки и долго смотрят в глаза, а третьи зовут на балкон.
Когда бывший руководитель театра идет к толпе, она взрывается громким «Спа-си-бо!». Латушко и сотрудники театра закрывают двери на замок, толпа еще долго провожает их аплодисментами и криками «Браво!».
Наш канал в Telegram. Присоединяйтесь!